"Njegov jezik je živ i čist kao suza, on dovodi čitaoca u iskušenje da zapeva“ – pisao je naš filolog Đuro Daničić o Branku Radičeviću, velikom romantičarskom pesniku koji stoji na početku moderne srpske poezije. Branko je uneo novi izraz u našu književnost, među prvima pisao Vukovom reformisanom ćirilicom i bio jedan od najuglednijih Srba bečkog Vukovog kruga. U pesničku legendu uveo je Sremske Karlovce koji se danas poznaju po njemu. Stražilovo, Belilo, Dunav, vinogradi, đaci - poznate su reči Radičevićeve poezije iz koje su još čuveniji naslovi: "Đački rastanak", "Pevam danju, pevam noću", "Kad mlidijah umreti".